اثربخشی روش شناختی رفتاری متمرکز بر تروما بر رشد پس از سانحه در کودکان آزاردیده

مقدمه: کمک به کودکان آزاردیده به منظور رسیدن به رشد پس از سانحه مساله مهمی است، می‌توان با استفاده ازروان درمانی بهاین کودکان کمک نمودتا مولفه‌های مثبت روانی را تجربه نمایند، بر این اساس این مطالعه با هدف تعیین تاثیرروش شناختی رفتاری متمرکز بر ترومابر رشد پس از سانحه کودکان آزاردیده انجام شد. روش کار: این پژوهش از مطالعات نیمه تجربی دوگروه قبل و بعد بود، که در آن 26 نفر از کودکان آزاردیده مراجعه کننده به مراکز سازمان بهزیستی اهواز در سال 1395 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، این افراد به شکل تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله روش شناختی رفتاری متمرکز بر تروما در 10 جلسه هفتگی اجرا شد. دادها از طریق پرسشنامه رشد پس از سانحه کیلمر و همکاران، جمع آوری و با استفاده از آزمون تی مستقل و زوجی در سطح معنی داری 05/0 تحلیل شدند. یافته‌ها: پس از انجام روش شناختی رفتاری متمرکز بر تروما میانگین رشد پس از سانحه در گروه مداخله از (24/2 ± 76/6) به (49/3 ± 23/17) افزایش یافت، که نشانه افزایش معنی دار رشد پس از سانحه در این گروه بود (003/0 > P). در حالیکه در گروه کنترل این میزان قبل و پس از انجام مداخله (93/1 ± 30/7) به (93/1 ± 30/9) اختلاف معناداری نداشت (06/0 < P). نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد روش شناختی رفتاری متمرکز بر تروما می‌تواند رشد پس از سانحه را در کودکان آزاردیده افزایش دهد.